پرسش:
تعريف لغوي خدا چيست و چرا خداوند از حروف ديگري استفاده نكرده است؟
پاسخ:
با سلام و ادب سلامتي، سعادت و موفقيت شما را از درگاه ايزد منان خواستاريم
از ارتباط جنابعالی با سایت طلبه پاسخگو سپاسگزاریم
لفظ خدا در زبان فارسي مخفف "خودآ" يعني خودبه وجود آمده و تقريباً مرادف با واجب الوجود است، يعني موجودي كه وجود براي او ضرورت دارد و عدم براي وي محال است و موجود ديگري به آن وجود نداده است، ولي با توجه به مشابهات آن مانند خدا وند و كد خدا مي توان گفت معناي لغوي آن شبيه به معناي صاحب و مالك و معنايي كه در عرف از آن فهميده مي‌شود، نظير خالق و آفريدگار است.(1) بر همين اساس در زبان فارسي به جاي مفاهيم واجب الوجود، خدا گفته مي شود.
روشن است كه هيچ موجودي به خداوند وجود نبخشيده و خداوند معلول هيچ علتي نيست ، پس كلمه "خدا "كاملا متناسب با حقيقت وجود خداوند است .
در زبان عربي اسم هاي فراواني براي خداذكر شده است در دعاي جوشن كبير هزار اسم و صفت براي خداوند متعال آورده شده است . در قرآن نام هاي زيادي براي خدا آمده است ، مانند اللّه ، خالق ، باري ، مصوّر، رب ّ، رحمن ،رحيم ، عزيز، جبار، متكبر، قدوس ، سلام ، مهيمن و ملك. .
وخدايان در تاريخ ايران به چشم مي خورد وگاه خدا به كارمي رود. البته اسم هاي ديگري در زبان فارسي هست كه به خدا اطلاق مي شود، مانند: يزدان ، ايزد، پروردگار،آفريننده و آفريدگار.
1.محمد تقي مصباح يزدي، معارف قرآن، خدا شناسي، كيهان شناسي، انسان شناسي، ص 21