آيا پيامبران و امامان دچار سهو و نسيان مى شوند؟

پرسش:
 آيا پيامبران و امامان دچار سهو و نسيان مى شوند؟
پاسخ:
با سلام و عرض ادب و احترام
 خير، عصمت اين بزرگواران دو جنبه دارد: علمى و عملى. نتيجه وجود اين دو نوع عصمت در آنان اين است كه آن ها هم از جهل و سهو و نسيان و مغالطه در انديشه و تفكّر مصون اند و هم از خطا و گناه و كار هواپرستانه. عصمت علمى، آنان را از اشتباه در فهم باز مى دارد و عصمت عملى، ايشان را از كار ناروا مصون مى سازد.
به خاطر وجود اين دو جنبه عصمت در پيامبران و امامان است كه هم گفته آن ها حجّت است و هم كار و رفتارشان الگوى ديگران در راه رسيدن به كمال و معنويت است. اگر آنان عصمت علمى نداشتند، هرگز گفتارشان نمى توانست براى بشر راهگشا باشد؛ زيرا همواره احتمال سهو و نسيان و خطاى فكرى در آن وجود داشت. اگر عصمت عملى نيز نداشتند، الگوى كاملى براى بشريت نبودند و پيروى از رفتار و كردار آنان دليلى نداشت.[1]

[1]. براى آگاهى بيش تر ر.ك: تفسير موضوعى قرآن، آية الله جوادى آملى، ج 9، ص 5 ـ 48، نشر اسرا.