مادرم معتاد است و همیشه با پدرم دعوا می کند!

مادر معتاد

پرسش:
سلام
من وخانواده ام از لحاظ مادی و معنوی و روحی مشکل داریم مادر من معتاد است و همیشه با پدرم دعوا می کنند من از شما می خواهم مرا راهنمایی کنید چکار کنم؟خیلی به ریختم دیگه.
پاسخ:
با سلام و احترام خدمت شما

خدمت شما عرض کنم که بدون شك خانواده در سلامت روان اعضا نقشى اساسى دارد. ناهمخوانى در رفتار بزرگسالان و عدم توافق بين والدين در صورتى كه به مشاجره و مجادله بكشد، اثر مستقيم در بروز بعضى ناهنجارى ها مانند كم رويي،‌ عدم اعتماد به نفس،‌ ترس و اظطراب در بين اعضاى خانواده به ويژه كودكان دارد.
به نظر ما براى كاهش اثرات سوء درگيرى والدين، بهترا ست خود را از اين دعواها و مشاجرات كنار بكشيد و از موضع گيرى و جانبدارى اجتناب ورزيد
پيامبر(ص) فرمود: "خداوند هر قومى را كه بخواهد هلاك كند، روح مجادله را در آن ها زنده مى سازد".
در اين گونه موارد تغافل و چشم پوشى را مطرح كرده و به نظر مى رسد راه حل اساسى براى عبور از بحران همين امر باشد. مصلحت ايجاب مى كند كه در پاره اى موارد چشم پوشى كنيم.
در امور زندگى نبايد كور باشيم، ولى در بعضى مواقع بايد چشم هاى خود را ببنديم.
امام صادق(ع) مى فرمايد: "صلاح زندگى و آميزش با مردم محتواى ، پيمانه پُرى است كه دو سوم آن فهم و آگاهى و يك سوم ديگرش تغافل و چشم پوشى است".[1]
اگر بخواهيد حساسيت به خرج دهيد، همواره در رنج و عذاب روحى به سر خواهيد برد. امام علي(ع) مى فرمايد: "كسى كه از بسيارى امور چشم پوشى نكند، زندگى اش تيره و تار خواهد بود".[2]
به مادرتان نيز توصيه كنيد از بحث و گفتگو با پدر پرهيز كند، چون از آن نتيجه اى نمى گيرد. با توجه به بافت فكرى و تربيت خانوادگى و اختلاف فكرى دو نسل نبايد انتظار تأثير گذارى بر پدر را داشته باشيد. براى تغيير نظر و اخلاق ايشان از دوستان با نفوذ و افراد مسن تر كمك بخواهيد و يا زمينة تغيير و تحوّل درونى را فراهم نماييد، و يا در مواردى كه درگيرى شديد مى شود، از مسئول امور تربيتى دبيرستان خود مدد جوييد تا با تشكيل جلسه اى آنها را راهنمايى نمايند. توصيه اكيد ما آن است كه از راه عاطفى و احساسات پاك كه مخصوص رابطة دختر با پدرو مادر است، استفاده كنيد. با ابراز محبت و دوستى و انتخاب كلمات و واژه هاى محبت آميز دل والدين را تسخير نماييد. قطعاً از اين طريق موفق تر خواهيد بود.
[1] بحارالانوار، ج 71، ص 167.
[2] غررالحكم، ج 5، ص 455.