فلسفه سعى ميان صفا و مروه چيست؟

پرسش:
 صفا و مروه در كجاست؟ و علت اهميت آن چيست؟ و فلسفه سعى ميان صفا و مروه چيست؟
پاسخ:
با سلام و عرض ادب
صفا و مروه دو كوهى است كه در مكه قرار دارد،در بعضى روايات آمده است كه پس از هبوط حضرت آدم و حوا از بهشت به زمين، هر دو در مكه فرود آمدند. حضرت آدم بر كوه صفا و حضرت حوا بر كوه مروه فرود آمدند؛ همان دو كوهى كه حاجيان هفت بار بين آن دو مى روند و باز مى گردند.
علامه طباطبايى، قرآن شناس معاصر در اين باره مى گويد:
كوه صفا را از آن جهت به اين نام خوانده اند كه صفى اللّه، يعنى برگزيده خدا (حضرت آدم) بر آن فرود آمد، و كوه مروه را از آن رو به اين نام ناميده اند كه مرأة يعنى زن (همسر حضرت آدم) بر آن فرود آمد.[1]
خداوند متعال در آيه 158 مى فرمايد: (إنّ الصّفا و المَروةَ مِن شَعآئِر اللّهِ ...؛ صفا و مروه از شعائر و نشانه هاى خداست)در شأن نزول اين آيه در بسيارى از رواياتى كه از طريق شيعه و اهل تسنن نقل شده چنين مى خوانيم: در عصر جاهليت، مشركان در بالاى
كوه صفا، بتى به نام «اساف» و بر كوه «مروه»، بت ديگرى به نام «نائله» نصب كرده بودند و هنگام «سعى» از اين دو كوه بالا مى رفتند و براى تبرك با دست خود آن ها را مسح مى كردند. مسلمانان به سبب اين موضوع از سعى ميان «صفا» و «مروه» كراهت داشتند و تصور مى كردند اين يك عمل جاهلى است. هنگامى كه رسول اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) آمد، عده اى نزد آن حضرت آمده، عرض كردند: «اى رسول خدا! سعى اى كه مردم در صفا و مروه مى كنند به واسطه اين دو بت است و اين موضوع از شعائر الهى نيست؛ در اين موقع، خداوند متعال اين آيه شريف را نازل فرمود و به آنان تفهيم كرد كه «صفا» و «مروه» از شعائر خداوند است و اگر مردم نادان، آن ها را آلوده كرده اند، دليل اين نيست كه مسلمانان از سعى در ميان اين دو خوددارى كنند.
از امام صادق(عليه السلام) روايت شده كه فرمود: سعى ميان صفا و مروه بدان سبب مقرر گرديد كه ابليس بر ابراهيم(عليه السلام) نمايان شد، جبرئيل به ابراهيم دستور داد كه بر او حمله كند و او حمله كرد و ابليس فرار كرد و ابراهيم در پى او دويد، از اين جهت سعى ميان صفا و مروه سنت شد.[2]
امام صادق(عليه السلام) مى فرمايد: خداوند، سعى ميان صفا و مروه را براى ذلّت و خوارى گردن كشان قرار داده است.[3] برخى ديگر از اسرار سعى در پاسخ هاى قبلى گذشت.

[1]. الميزان، ج 1، ص 139.
[2]. علل الشرائع، شيخ صدوق، ج 2، ص 432.
[3]. كافى، كلينى، ج 4، ص 434.

منبع: maarefquran.com

نظرات (0)

نظر ارسال شده‌ی جدیدی وجود ندارد

دیدگاه خود را بیان کنید

  1. ارسال دیدگاه بعنوان یک مهمان - ثبت نام کنید و یا وارد حساب خود شوید.
پیوست ها (0 / 3)
اشتراک‌گذاری موقعیت مکانی شما

وبگــــــــــردی طلبۀ پاسخگو

دانــــــلود های مفیـــــــــــــــــــد

حمایت از سایت

برای حمایت از سایت لوگوی زیر را در سایت خود درج نمایید.

بیشترین دانلود ها

جدیدترین مطالب سایت