در یک کلمه زندگی چیست؟

سوال:

دریک کلمه زندگی چیست؟چرابرای این زندگی که بوچ وبی فایده است غم وغصه بخوریم چه کنیم تااین طورنباشد؟
پاسخ:

ضمن عرض سلام و آرزوی موفقیت برای حضرتعالی؛
تعریف «زندگی» بستگی به نگاه افراد به جهان دارد. از نگاه کسانی که به مبدأ و معاد معتقد نیستند، زندگی دنیا مدتی که آنان در دنیا زندگی می‌کنند و می‌توانند در این مدت از لذت‌های آن بهره ببرند. اما به نظر اینان این فرصت تمام شدنی است و بعد از آن نیستی و نابودی است.
اما از نگاه کسانی که به مبدأ و معاد معتقد هستند، زندگی دنیا فرصتی است که به آنان داده شده تا با شناخت خود و جهان و خدا و عمل به دستورهای دین و عقل در این فرصت محدود، صلاحیت و شایستگی ورود سالم و سعادتمند به جهان آخرت و جاودانه و همیشگی را کسب کنند.
بنابر نگاه اوّل زندگی در واقع پوچ و بی‌فایده است، زیرا هدف و غایتی ندارد؛ محدود و تمام شدنی است و با هزاران محدودیت و کاستی و عیب همراه است  و نابودی نهایت آن می‌باشد. طبیعی است با چنین بینشی نمی‌توان از غم و غصه نجات یافت. غم و غصه پی‌پناهی،‌غم از دست دادن آنچه به دست آمده، و غصه برای آنچه به دست نیاورده و افسوس به خاطر اینکه نابود می‌شود و نیست می‌گردد، غم و غصه به خاطر این که هیچ معنایی در آن نمی‌بیند و... و از این ناراحتی‌ها هیچ راه فراری نیست، جز خود را به بیعاری زدن و زندگی حیوانی و دم غنیمتی پیشه کردن یا خودکشی.
اما بنابر نگاه دوم غم و غصه نیست، بلکه تلاش و کوشش است. تلاش و کوشش جهت به دست آوردن زندگی سعادتمند و لذت‌بخش ابدی و جاودانه و کسب جواز همنشینی با خدا و اولیا در بهشت. چنین کسی برنامه و هدف دارد و سر خورده، وانهاده، حیران و شکست خورده نیست. زندگی دنیا هم برای او ارزش فراوان دارد، زیرا فرصت کشت و کسب است و این فرصت هر چه بیشتر، بهتر.
امام علی(ع) می‌فرماید:
«دنیا سرای راستی برای راستگویان و خانه تندرستی برای دنیاشناسان و خانه بی‌نیازی برای توشه‌گیران و خانه پند برای پندآموزان است. دنیا سجده‌گاه دوستان خدا، نمازگاه فرشتگان الهی، فرودگاه وحی خدا و جایگاه تجارت دوستان خدا است که در آن رحمت خدا را به دست آورند و بهشت را سود برند».(1)
بنابر این راه نجات از پوچی و هیچی تنها شناخت صحیح جهان و خدا و دنیا است تا بدانیم چرا خلق شده‌ایم؟ هدف چیست؟ راه کدام است؟ توشه چیست و چگونه باید به دست آید؟ اگر به بینش صحیح رسیدیم،‌ آن گاه زندگی معنا و ارزش پيدا می‌کند و انگیزه برای تلاش حاصل می‌گردد و راه روش می‌شود و یأس و دلمردگی رخت بر می‌بندد.


پی‌نوشت‌ها:
1ـ نهج البلاغه، حکمت 131.

نظرات (0)

نظر ارسال شده‌ی جدیدی وجود ندارد

دیدگاه خود را بیان کنید

  1. ارسال دیدگاه بعنوان یک مهمان - ثبت نام کنید و یا وارد حساب خود شوید.
پیوست ها (0 / 3)
اشتراک‌گذاری موقعیت مکانی شما

وبگــــــــــردی طلبۀ پاسخگو

دانــــــلود های مفیـــــــــــــــــــد

حمایت از سایت

برای حمایت از سایت لوگوی زیر را در سایت خود درج نمایید.

بیشترین دانلود ها

جدیدترین مطالب سایت