جاودانگی انسان در آخرت چگونه امکان دارد؟

پرسش:
 چگونه خداوند جاودان بوده، ما نیز در آخرت جاودانه خواهیم بود؟
پاسخ:
با سلام و ادب
خدمت شما عرض کنم که  مفهوم جاودانگی در مورد خداوند و انسان یکسان نیست. جاودانگی خداوند، ذاتی و حقیقی است اما جاودانگی ما و تمام موجودات ممکن الوجود، از ناحیه خدا و تَبَعی است. به تعبیر فیلسوفان خداوند واجب الوجود است، و وجود برایش ضروری و سلب وجود از او ذاتاً محال و ممتنع است، بنابر این وجوب وجود او مستلزم آن است که سلب وجود از ذات او در هیچ فرض ممکن نیست، و این بدین معنا است که ذات الهی نه مسبوق به عدم است، و نه عدم به آن ملحق می‌شود، و این همان چیزی است که از آن به ازلی و ابدی تعبیر می‌شود. خواجه نصیرالدین طوسی در ‌تجرید می‌گوید: «و وجوب الوجود یدلّ علی سرمدیته؛ وجوب وجود خدا دلیل بر سرمدیت و ابدی بودن اوست».
نکته‌ای که از این استدلال به دست می‌آید، آن است که ازلیت و ابدیت به معنای یاد شده،‌دو معنای متلازمند و اگر موجودی ازلی باشد، قطعاً ابدی است.(1) گفتنی است که در آموزه‌های وَحْیانی (قرآن و روایات) گرچه تعبیر ابدیت و جاودانگی درباره خدا نیامده، ولی حقایقی به صورتی مطرح شده که جاودانگی و ابدیت حق تعالی را بازگو می‌کند، مثلاً فرمود: «هو الأوّل و الآخر و الظاهر و الباطن(2)؛ او اوّل و آخر و ظاهر و باطن هستی است». جای تردید نیست که مراد از اوّل و آخر بودن خداوند، فقط این نیست که خدا اولین و آخرین موجود است (زیرا این معنا مستلزم ازلیت و ابدیت نیست) بلکه مقصود از ازلیت و آخریت حق تعالی آن است که برای او قبل یا بعدی تصور نمی‌شود و آغاز و پایانی ندارد و وجود او مسبوق و ملحوق به عدم نیست.
در آیه دیگر فرمود: «کل مَنَ علیها فانٍ، و یبقی وجه ربک(3)؛ هرچه بر زمین است، فانی شونده است و ذات با شکوه پروردگات باقی است».
در آیه دیگر فرمود: «کل شئ هالک الاّ وجهه(1)؛ به جز ذات او همه چیز نابود شونده است. امیر مؤمنان(ع) فرمود: «الأوّل الذی لم یکن له قبل،‌و الآخر الذی لیس به بعد فیکون بعده(2)؛ خداوند اوّلی است که قبل ندارد و آخری است که بعد ندارد، تا چیزی بعد از آن باشد». این گونه معارف، ناظر به بیان جاودان و ابدی بودن خداوند است.
جاودان بودن آدمیان در آخرت چون فنا، نابودی و مرگ از خصایص دنیا است، و در آخرت، مدت و پایان پذیری راه ندارد، آدمیان در آن عالم (که نشئه جاودانگی است) جاویدان هستند و مرگ و نابودی در آن جا معنا ندارد.
طبق آموزه‌های وَحْیانی مؤمنان در بهشت جاوید، و کفّار معاند در جهنم ابدی، به سر می‌برند.
این که نمی‌توانیم درک صحیحی از ابدی و جاودانگی داشته باشیم، به جهت آن است که در دنیا (عالم فانی) زندگی می‌کنیم و با امور مادی، محدود و فناپذیر سر و کار داریم.
هم‌چنین چون امور مادی موجب تکرار و دلزدگی می‌شود، در نتیجه فهم معنای جدید بودن هر چیز در عالم دیگر و عدم تکرار و جاودانگی این جریان برای ما فهم دشوار می‌نماید.
پی‌نوشت‌ها:
1ـ سعیدی مهر، آموزش کلام اسلامی ج 1، ص 243 ـ 245، نشر طه، قم 1381ش؛ علاّمه شعرانی، شرح فارسی تجرید الاعتقاد، ص 403، نشر کتاب فروشی اسلامیه، تهران، بی‌تا
2ـ حدید (57) آیه 3
3ـ رحمن (55) آیه 26 ـ 27
4ـ قصص (28) آیه 88.
5ـ نهج البلاغه، خطبه 91.

نظرات (0)

نظر ارسال شده‌ی جدیدی وجود ندارد

دیدگاه خود را بیان کنید

  1. ارسال دیدگاه بعنوان یک مهمان - ثبت نام کنید و یا وارد حساب خود شوید.
پیوست ها (0 / 3)
اشتراک‌گذاری موقعیت مکانی شما

وبگــــــــــردی طلبۀ پاسخگو

دانــــــلود های مفیـــــــــــــــــــد

حمایت از سایت

برای حمایت از سایت لوگوی زیر را در سایت خود درج نمایید.

بیشترین دانلود ها

جدیدترین مطالب سایت