چرا حضور در دنيا به اختیار انسان بستگي ندارد؟

پرسش:

 چرا حضور در دنيا به ميل انسان بستگي ندارد؟

پاسخ:

با سلام و تشکر از ارتباط جنابعالی با سایت طلبه پاسخگو و آرزوی کسب توفیقات روز افزون

 خداوند فياض مطلق است و با آفرينش انسان خواسته است او را از فيض و بخشش و نعمت‏هاي فراوانش بهره‏مند نمايد. اگر خلقت صورت نمي‏گرفت، اين سؤال جا داشت كه خداوند با اين كه فياض علي الاطلاق است و هيچ گونه بخل در ساحت اقدسش راه ندارد، چرا انسان را كه موجود ممكن الوجود است نيافريد تا او را از نعمت هايش بهره‏مند نمايد.

بديهي است كه قبل از خلقت انسان، موجودي به نام انسان وجود ندارد تا از او سؤال شود: مي‏خواهي آفريده شوي؟

تازه اين سؤال تقريبا بي مورد است؛ اگر اين پرسش عملي مي‏شد، فورا انسان جواب مي‏داد: نيكي و پرسش؟ زيرا چنان چه اين سؤال از انسان مي‏شد، طبعا اولين سؤال اين بود كه: چرا مرا مي‏آفريني و هدف از خلقت من چيست؟ جواب مي‏شنيد: بدين خاطر كه تو قادر هستي به اختيار خودت به كمالات بسيار عالي و لذت‏هاي جاودان برسي و از نعمت‏هاي ابدي بهره‏مند شوي.

خوب اگر غرض از آفرينش، تعالي من است، معلوم است كه مي‏خواهم تعالي بيابم و به كمالات برسم. مثل اين كه به ما بگويند همه شما توان رفتن به فلان محل مخصوص را داريد و هر كس به آنجا برود و برگردد، زندگيش از همه جهات و در همه زمينه‏ها تأمين خواهد شد. و رفتن به آن جا منع شرعي و قانوني و اجتماعي و حيثيتي ندارد. آيا شما كسي را پيدا مي‏كنيد كه از رفتن به آن محل سرباز زند؟ البته اين مطلب به عنوان تمثيل و تقريب به ذهن است و گر نه بهشت و نعمت‏هاي آن و رضوان الهي كه انسان براي رسيدن به آن آفريده شده است، قابل ملاحظه با نعمت‏هاي دنيا نمي‏باشد.

قرآن مي‏فرمايد: "هيچ كس نمي‏داند چه پاداش‏هايي كه مايه روشني چشم‏ها است، براي آن‏ها نهفته شده است؟ اين جزاي اعمالي است كه انجام مي‏داند". (1)

در حديث مشهوري از پيغمبر اكرم(ص) مي‏خوانيم: "خدا مي فرمايد: براي بندگان صالحم پاداش‏هايي فراهم كرده‏ام كه هيچ چشمي نديده و هيچ گوشي نشنيده و بر فكر كسي نگذشته است".(2)

از طرف ديگر آنچه بر جهان هستي حكمفرما است ، قانون عام و كلي عليت است و بر اساس قانون عليت ، هر معلول و پديده اي از طرف علت خود ضرورت و حتميت مي يابد و انسان نيز كه از جمله پديده ها و موجودات هستي است ، ضرورت وجود خود را از طرف علت خود كسب كرده است ، پس چون وجود او از طرف علت وجودش فراهم آمد (كه در نهايت به فيض و رحمت الهي مي رسد) انسان نيز ضرورت وجود خواهد يافت و ديگر جاي سوال از به وجود آمدن يا نيامدن نخواهد بود. يعني به ميل و ارداه معلول بستگي ندارد كه آيا به وجود آيد يا به وجود نيايد.

  1. سوره سجده (32). آيه 17
  2. ناصر مكارم شيرازي، پيام قرآن، ج 6، ص 302.

 

نظرات (0)

نظر ارسال شده‌ی جدیدی وجود ندارد

دیدگاه خود را بیان کنید

  1. ارسال دیدگاه بعنوان یک مهمان - ثبت نام کنید و یا وارد حساب خود شوید.
پیوست ها (0 / 3)
اشتراک‌گذاری موقعیت مکانی شما

وبگــــــــــردی طلبۀ پاسخگو

دانــــــلود های مفیـــــــــــــــــــد

حمایت از سایت

برای حمایت از سایت لوگوی زیر را در سایت خود درج نمایید.

بیشترین دانلود ها

جدیدترین مطالب سایت