آیا شان نزول آیات با جاودانگی قرآن تناقض دارد؟

پرسش:

قرآن كتابي است براي همه زمان ها و مكان ها; پس چرا در تدوين چنين كتابي كه رسالت هدايت جهاني دارد, اين قدر به انديشه ها و اعمال و امكانات موجود در شبه جزيره عربستان توجه فرموده , تاحدّي كه درك بسياري از آيات منوط به شناخت عصر پيامبر(ص) و اعتقادات آن زمان و به اصطلاح شأن نزول است ؟ مثلاً آن جا كه مي فرمايد: در مقابل دشمن هر اندازه مي توانيد نيرو و اسب هاي تندرو فراهم كنيد, آياوانمود نمي شود كه آيات متأثر از زندگي عرب معاصر پيامبر(ص) است ؟ كتابي كه براي اعصار است , ذكر همان قسمت اوّل آيه كه كليّت و شمول داشت و محدود به عصر و زماني نبود, كفايت نمي كرد؟
پاسخ:

سلام خداوند بر شما
براي توضيح و روشن شدن مطلب چند نكته ضروري است :
1 قرآن دفعتاً و يكجا به صورت يك كتاب, نازل نشد, بلكه به صورت يك آيه و يا چند آيه و گاهي به شكل سوره كوچكي به مناسبت هاي مختلف نازل شد. قرآني كه الآن در دست ما است , جمع آوري شده آن آيات است . بنابراين نبايد قرآن را با ساير كتاب ها مقايسه كنيم .
2. شأن نزول آيات زمينه نزول آيات است , نه اين كه آيه را مختصّ به آن واقعه بكند و اين همان تعبيري است كه مي گويند" شان نزول مخصص نيست ";  يعني ما نمي توانيم آيه را اختصاص به همان مورد خاص بدانيم . بنابراين اگر اين آيات در مكه يا در مدينه يا در فلان روستا يا در فلان جنگ يا در بين راه يا در شب و يا در روز نازل شد, مختص آن ها نمي شود, مگر جايي كه قرينه اي وجود داشته باشد. ذكر مَثَل ها و نمونه ها اختصاصي ايجاد نمي كند. مانند آيه اي كه شما مطرح كرده ايد.
ذكر مَثَل و نمونه بعد از بيان حكم كلّي براي توضيح بيشتر و بيانِ اضافي و فضل است , مثلاً شخصي كه مطلبي را بيان مي كند, مثال و نمونه براي توضيح مطلب بيا آورد.
يا در آيه زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنينَ وَ الْقَناطيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِكَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ  مقصود بازداشتن مردم از حبّ شهوات است و چند نمونه براي توضيح بيشتر و اكمال مطلب ذكر شده است.
در آن زمان اسب هاي جنگي , مخصوص اعراب و يا مخصوص عربستان نبود, بلكه در ايران و روم و ساير بلاد نيز اسب وسيله جنگي مرسوم آن دوره بود.
3. حقيقت انسان ها اعم از عرب و عجم و كرد و لر و آسيايي و اروپايي و افريقايي , يكي است و همه در انسانيت يك جور هستند. لذا دستور العمل زندگي و هدايت و حيات طيّبه براي همه يك جور و راهكار هدايت در همه به يك نحو است .

نظرات (0)

نظر ارسال شده‌ی جدیدی وجود ندارد

دیدگاه خود را بیان کنید

  1. ارسال دیدگاه بعنوان یک مهمان - ثبت نام کنید و یا وارد حساب خود شوید.
پیوست ها (0 / 3)
اشتراک‌گذاری موقعیت مکانی شما

وبگــــــــــردی طلبۀ پاسخگو

دانــــــلود های مفیـــــــــــــــــــد

حمایت از سایت

برای حمایت از سایت لوگوی زیر را در سایت خود درج نمایید.

بیشترین دانلود ها

جدیدترین مطالب سایت